Dzięcioł zielony

Dzięcioł zielony (Picus viridis) - średni ptak z rodziny dzięciołowatych, zamieszkujący nieomal całą Europę oraz zachodnią Azję. W Polsce rozpowszechniony, ale nieliczny ptak lęgowy.

Pierwotnie był związany z lasami łęgowymi. Obecnie zamieszkuje skraje świetlistych lasów liściastych i mieszanych, a także mniejsze zadrzewienia, zwykle w pobliżu łąk na których żeruje. Preferuje doliny rzeczne. Spotykany często w zadrzewieniach wiejskich, a niekiedy nawet w parkach miejskich.

Dzięcioł zielony żywi się zbieranymi na ziemi owadami, głównie mrówkami. Zimą rozkopuje mrowiska nawet do 1 m głębokości. Posiada bardzo długi język (o długości 10 cm), który w spoczynku jest owinięty wokół czaszki i dochodzi aż do jamy nosowej. Język ma na końcu rogowe zadziory oraz pokryty jest warstwą lepkiej śliny, do której przyklejają się ofiary.

Wygląd zewnętrzny
Słabo zaznaczony dymorfizm płciowy. Wierzch głowy, potylica oraz zajady czerwone, natomiast wokół oka czarna plama. Samica ma czarne zajady i mniejszą czapeczkę. Wierzch ciała jasnozielony, brzuch szarozielony, kuper żółty. Na lotkach i sterówkach barwa brunatna. Osobniki młodociane mniej kontrastowe, pokryte kreskowaniem. Zajady mniejsze niż u samicy.

Rozmiary
dł. ciała: ok. 32 cm
rozpiętość skrzydeł: ok. 51 cm

Waga
ok. 180 g

Głos
Głośne, podobne do śmiechu "kluji-kluji-kluji". W locie przeraźliwe "kjuk". Rzadko bębni.

Zachowanie
Osiadły.